دارالفنون

ایران در دوران قاجاریه، جامعه ای محدود، بسته و به دور از هرگونه پیشرفت و تحول اجتماعی محسوب می شد.قدرت سیاسی در جامعه به شکل هرم بود و شاه در راس تمام امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار داشت. پس از شاه درباریان و رجال سیاسی به دلیل نزدیکی به شاه و برخورداری از امتیازات سیاسی و اجتماعی در تحکیم مبانی قدرت شاه می کوشیدند و سعی در حفظ وضع موجود داشتند.عدم انعطاف سیاسی حاکمان سبب شد تا تمام ارکان اجتماع تحت تاثیر دیکتاتوری شاه به دور از هرگونه تحول و پیشرفتی باقی بماند.در مقابل جامعه ایرانی، جوامع اروپایی دوران فئودالیسم و قدرت های بلامنازع سیاسی را پشت سر گذاشته بودند و به مرحله حکومت های مشروطه رسیده بودند ...